Η Ιατρική στη Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία

(Χορηγός Έκδοσης: Galenica A.E.)

Σε τέσσερις διαφορετικούς τόμους, τα έργα που συμπληρώνουν την σειρά των εκδόσεων «Η Ιατρική στη Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία», η άγνωστη ιατρική εποποιία παρουσιάζεται συμβολικά ως ελάχιστος φόρος τιμής σε όσους προσέφεραν την πολύτιμη για την εποχή εκείνη ιατρική συμπαράσταση και περίθαλψη.Στις σελίδες τους γίνεται αναφορά στη συμβολή των Ελλήνων φαρμακοποιών στο δύσκολο έργο των ιατρών και ξετυλίγονται οι προσωπικότητες σπουδαίων επιστημόνων της εποχής. Ο καθηγητής Αναστάσιος Δαμβέργης (1857-1920),μια προσωπικότητα του σύγχρονου φαρμακευτικού κόσμου της χώρας, που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα της προσφοράς του στην ελληνική Φαρμακευτική, είναι μια από τις προσωπικότητες αυτές. Στοιχεία παρουσιάζονται επίσης για τη ζωή και την πολυποίκιλη προσφορά τον θεμελιωτή της νεοελληνικής Χημείας Καθηγητή Αναστασίου Κ. Χρηστομάνου (1841-1906), η συμβολή του οποίου στην προαγωγή της ελληνικής Φαρμακευτικής και την εκπαίδευση των φαρμακοποιών υπήρξε σπουδαιότατη.  Η υποδοχή που έτυχαν οι πρώτοι τόμοι της σειράς, με ευνοϊκά σχόλια ακαδημαϊκών, καθηγητών Πανεπιστημίου και γενικότερα επιστημόνων της χώρας μας, ήταν το έναυσμα για τη συνέχιση της προσπάθειας για τη συγκέντρωση του διάσπαρτου αυτού υλικού της συμβολής των ιατρών και των φαρμακοποιών στη διαμόρφωση της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, καθώς όπως αποδείχθηκε είναι αναγκαία και χρήσιμη. Το έργο «Η Ιατρική στη Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία» είναι αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας. Για την συγγραφή του, χρησιμοποιήθηκε και το πολύτιμο αρχειακό υλικό του περιοδικού «ΔΕΛΤΟΣ» της εταιρείας των «Φίλων Μουσείου Ελληνικής Ιατρικής» υπό την προεδρία του καθηγητού κ. Γεωργίου Δαϊκου, αλλά και την άμεση συνεργασία και επιμέλεια των τόμων από τα μέλη του, καθηγητές και ιστορικούς της ιατρικής κ.κ. Γεώργιο Αντωνακόπουλο, Γρηγόρη Σκαμπαρδώνη και Νικόλαο Σχίζα. Ο 4ος τόμος της σειράς, αναφέρεται στην περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων 1912-1913. Είναι ιστορικά εξακριβωμένο ότι χάρη στην υψηλή επιστημονική κατάρτιση των Ελλήνων ιατρών, την αυτοθυσία τους και την εξασφάλιση, παρά τα πενιχρά μέσα που διέθεταν, καλών συνθηκών, έγινε δυνατή η μείωση των ανθρωπίνων απωλειών από τις συγκρούσεις των δύο Βαλκανικών Πολέμων, αλλά και η αποφυγή επιδημιών τύφου, χολέρας, κ.λπ. πράγμα που δεν συνέβη με τους στρατούς των άλλων εμπλεκόμενων.

Ο Φαρμακοποιός Διονύσιος Βαρελάς, προλογίζοντας την έκδοση, είχε αναφέρει χαρακτηριστικά: «Υπήρξε αναμφίβολα μια επική εποχή. Ο απόηχος της Εποποιίας φθάνει μέχρι τις ημέρες μας από τους πατέρες και τους παππούδες μας. Μια εποχή θριάμβου και εθνικής αναστάσεως. Η Ελλάδα ενωμένη σε απόλυτη συνεργασία της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας. Ο χωροταξικός μικρόκοσμος της «ψωροκώσταινας», όπως χαρακτηριστικά λεγόταν η χώρα, έγινε η νέα Ελλάδα με την Μακεδονία, την Ήπειρο, τα νησιά του Αιγαίου, την Κρήτη. Από τότε αρχίζει η εποχή του εκσυγχρονισμού και της κοινωνικής και πολιτικής προσαρμογής της χώρας στις σύγχρονες συνθήκες. Οι Ελληνικές Ένοπλες -στρατός και ναυτικό- πέτυχαν κατά τους δύο Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913, χάρις στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του τόπου, κάτι το οποίον λίγο πιο παλιά θα θεωρείτο αδιανόητο. Τιμούμε έκτοτε τον ηρωισμό και τις θυσίες των αγωνιστών εκείνων του εθνικού θριάμβου αλλά οι νίκες των δύο πολέμων είχαν συμμέτοχους και κάποιους που δεν έχει φωτισθεί επαρκώς η συμβολή τους: Τις υγειονομικές υπηρεσίες του στρατού (γιατρούς, φαρμακοποιούς, νοσοκόμους, τραυματιοφορείς, κ.λπ.). Χαίρω γιατί η «Εταιρεία Μελέτης Ελληνικής Ιστορίας» σε συνεργασία με τους καθηγητές ιατρούς και ιστορικούς της «Εταιρείας Φίλων Μουσείου Ελληνικής Ιατρικής», απεφάσισαν να αναδείξουν με την σειρά των εκδόσεων «Η Ιατρική στη Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία» τη σημασία των υγειονομικών υπηρεσιών των Ενόπλων Δυνάμεων στις μεγάλες εθνικές εξορμήσεις. Συμπαρίσταμαι στο έργο τους».