Η ακμή (Λατινικά Acne Vulgaris) είναι μια ασθένεια του δέρματος που εμφανίζεται κυρίως στην εφηβική ηλικία. Παρόλο που το 85% των περιπτώσεων είναι έφηβοι , νόσος πολλές φορές συνεχίζει να υπάρχει και στην ενηλικίωση. Η ακμή επηρεάζει ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού σε κάποιο σημείο της ζωής τους, ωστόσο δεν υπάρχει τρόπος να υπολογισθεί πόσος χρόνος απαιτείται για να εξαφανιστεί πλήρως. Η εμφάνιση της οφείλεται κυρίως στην αντίδραση του οργανισμού σε μεγάλες ποσότητες ορμονών (τεστοστερόνη) ανδρογόνων, σε βακτήρια αλλά και σε κοινές αλλεργίες από διάφορα τρόφιμα.
Η πλέον συνηθισμένη μορφή ακμής είναι η Acne Vulgaris που σημαίνει «κοινή ακμή» και οι περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν από αυτό το είδος ακμής. Η ακμή χαρακτηρίζεται από μη φλεγμονώδεις, ανοικτούς ή κλειστούς «φαγέσωρες» (βύσματα κερατίνης και σμήγματος στο στόμιο τριχοθυλακίου) από φλεγμονώδεις βλατίδες (μικρές περιεγραμμένες βλάβες του δέρματος), φλύκταινες και οζίδια.
Τυπικά η νόσος επηρεάζει τις περιοχές του δέρματος με τον πυκνότερο πληθυσμό από σμηγματογόνα θυλάκια, (πχ το πρόσωπο, πάνω μέρος του θώρακα, στη πλάτη και τους ώμους). Τοπικά συμπτώματα της Ακμής μπορεί να περιλαμβάνουν πόνο, ευαισθησία ή και ερύθημα (κοκκινίλα), ενώ τα συστημικά συμπτώματα συνήθως απουσιάζουν.
Παρά τα μόνιμα σημάδια η ακμή επηρεάζει περισσότερο την ψυχολογία και αποφέρει χαμηλό αυτοσεβασμό. Σύμφωνα με έρευνες προκαλεί κατάθλιψη και μπορεί να δημιουργήσει ακόμη και τάσεις αυτοκτονίας. Η ακμή τείνει να εμφανίζεται στην εφηβική ηλικία, όταν οι άνθρωποι είναι ήδη αρκετά ανασφαλείς. Συνεπώς γρήγορη και έντονη θεραπεία συνιστάται για να μειώσει τις αρνητικές επιδράσεις στο άτομο.
Κνίδωση ονομάζεται μια αλλεργική πάθηση του δέρματος που εκδηλώνεται με έντονο κνησμό και χαρακτηριστικό δερματικό εξάνθημα που λέγεται πομφός. Ο όρος κνίδωση προέρχεται από τη λέξη κνίδη, που στα αρχαία ελληνικά σημαίνει τσουκνίδα. Η πάθηση ονομάστηκε έτσι για το λόγο ότι, όταν το δέρμα μας έρθει σε επαφή με το φυτό της τσουκνίδας, εμφανίζει φαγούρα και πομφούς στο σημείο επαφής. Η κνίδωση αποτελεί την πλέον συχνή αλλεργική πάθηση του δέρματος.
Η κνίδωση, με βάση ένα συμβατικό όριο διακρίνεται σε οξεία κνίδωση, όταν διαρκεί λιγότερο από 6 εβδομάδες και σε χρόνια κνίδωση, όταν υπάρχει καθημερινή ή σχεδόν καθημερινή εμφάνιση νέων εξανθημάτων, για χρόνο μεγαλύτερο των 6 εβδομάδων. Στους περισσότερους ασθενείς η κνίδωση έχει οξεία μορφή. Ωστόσο, περίπου ένας στους δέκα ασθενείς με οξεία κνίδωση θα συνεχίσει να έχει πομφούς για περισσότερο από 6 εβδομάδες, οπότε και λέμε ότι η πάθηση είναι χρόνια.
Η θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνουν χειρισμούς οι οποίοι συνίστανται αφενός στον προσδιορισμό και αποκλεισμό των αιτιολογικών παραγόντων και αφετέρου στην συμπτωματική θεραπεία.
Οι μυκητιασικές λοιμώξεις του δέρματος και των εξαρτημάτων του περιλαμβάνουν τη μυκητίαση του δέρματος, των τριχών και των ονύχων οι οποίες προκαλούνται από μικροοργανισμούς που ονομάζονται μύκητες. Ανάλογα με τον μύκητα που έχει προκαλέσει τη λοίμωξη οι μυκητιάσεις του δέρματος διαχωρίζονται σε δερματοφυτίες, καντιντιάσεις, πιτυροσπορώσεις και ασυνήθεις μυκητιάσεις προκαλούμενες από σπάνια είδη μυκήτων. Οι δερματοφυτίες προκαλούνται από μικροοργανισμούς που ονομάζονται δερματόφυτα και εισβάλλουν επιλεκτικά στους κερατινιποιημένους ιστούς των ανθρώπων και των ζώων.
Η ανάπτυξη του μυκήτων ενισχύεται από την επίδραση κάποιων παραγόντων, όπως η λήψη ορισμένων αντιβιοτικών, ο διαβήτης, οι συχνές ενδοκολπικές πλύσεις, το σπιράλ, η εγκυμοσύνη, η ελλιπής υγιεινή και η λήψη κορτιζόνης. Κάποιες μορφές μυκητιάσεων μεταδίδονται μέσω της δερματικής επαφής, μέσω της χρήσης μολυσμένων αντικειμένων, όπως χτένες, πετσέτες, πλάτες καθισμάτων, καθώς και μέσω της θάλασσας ή της πισίνας, εξαιτίας της υγρασίας που ευνοεί την ανάπτυξη των μυκήτων.
Οι μυρμηγκιές (ορθότερα «μυρμηκιές», ιατρική ονομασία ακροχορδόνες) είναι επώδυνες καλοήθεις βλάβες της επιδερμίδας, υπό μορφή βλατίδων, γνωστές εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Προκαλούνται από τον ιό των θηλωμάτων του ανθρώπου (HPV). Η νόσος είναι μολυσματική. Η μετάδοση της νόσου γίνεται κυρίως με άμεση επαφή ή έμμεσα με κοινόχρηστα αντικείμενα ή κατόπιν χρησιμοποίησης κοινόχρηστων χώρων, π.χ. δημόσιων λουτρών και πισίνων. Οι μυρμηγκιές εμφανίζονται συνήθως όταν υπάρχει μια μεγάλη σχισμή στο δέρμα τη στιγμή που το άτομο μολύνεται με τον ιό HPV ή σε περιοχές όπου το δέρμα εκτίθεται σε υπερβολική υγρασία, όπως τα ιδρωμένα πόδια. Μια σχισμή στο δέρμα μπορεί να προκληθεί από κοψίματα ή εκδορές από το ξύρισμα, την ονυχοφαγία και τις παρανυχίδες, το σκασμένο δέρμα και το έκζεμα. Πειραματικά αποδείχθηκε ότι ο χρόνος επώασης των μυρμηγκιών κυμαίνεται από 1 έως 20 μήνες, με μέσο όρο 4 μήνες.
Ανάλογα με την κλινική εικόνα και την εντόπιση, οι μυρμηγκιές διακρίνονται στις κοινές, στις ομαλές και στις πελματιαίες μυρμηγκιές.
Η ψωρίαση είναι μια χρόνια, πολύπλοκη και πολυπαραγοντική φλεγμονώδης διαταραχή που προκαλείται από το ανοσοποιητικό και που χαρακτηρίζεται από τον ανώμαλο πολλαπλασιασμό και ωρίμανση των κερατινοκκυτάρων με αποτέλεσμα την εμφάνιση των χαρακτηριστικών ψωριασικών βλαβών.
Κλινικά, χαρακτηρίζεται από ερυθηματώδεις, φολιδωτές κηλίδες, κνησμώδεις ή μη, που εμφανίζονται στην επιδερμίδα. Οι λεπιδώδεις αυτές κηλίδες, που προκαλούνται από την ψωρίαση, ονομάζονται ψωριασικές πλάκες. Σε αυτά τα σημεία το δέρμα συσσωρεύεται γρήγορα και παίρνει μια αργυρόχροα (ασημί-λευκή) απόχρωση.
Η ψωρίαση είναι μια δερματολογική διαταραχή η οποία συνδυάζεται με μια ποικιλία άλλων ασθενειών που συνήθως αναφέρονται ως συννοσηρότητες. Οι ασθενείς με ψωρίαση είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν καρδιαγγειακές διαταραχές, διαβήτη, μεταβολικό σύνδρομο και κατάθλιψη.
Επηρεάζει περισσότερους από 125 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Ο εκτιμώμενος παγκόσμιος επιπολασμός είναι 2–3% και υπάρχουν στοιχεία που υποδηλώνουν ότι έχει αυξητική τάση.
Η εμφάνιση ψωρίασης ποικίλλει ανάλογα με τη γεωγραφική περιοχή. Αυτές οι παραλλαγές συμβαίνουν πιθανώς λόγω γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.
Προσβάλλει εξίσου και τα δυο φύλλα. Τα 2/3 των ασθενών πάσχουν από ήπια μορφή και το 1/3 από μέτρια έως σοβαρή μορφή της νόσου.
Η έναρξη της νόσου μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Ωστόσο, παρουσιάζει δυο ηλικιακές κορυφές, είτε την 2η-3η δεκαετία της ζωής, είτε την 5η δεκαετία.
Τα πιο συχνά σημεία εμφάνισης της νόσου είναι τα γόνατα, οι αγκώνες, το τριχωτό της κεφαλής και τα νύχια. Τα συμπτώματα συνοδεύονται από κνησμό σε ποσοστό 20-50 % των ασθενών.
Η αιτία της ψωρίασης δεν είναι πλήρως κατανοητή, αλλά αναγνωρίζονται διάφοροι παράγοντες κινδύνου. Αυτοί οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν το οικογενειακό ιστορικό και περιβαλλοντικούς παράγοντες κινδύνου, οι οποίοι καθορίζουν το βαθμό σοβαρότητας της νόσου.
Η ψωρίαση έχει πολύπλοκη αρχιτεκτονική και μπορεί να εκδηλωθεί με διαφορετικές μορφές. H συνηθέστερη μορφή είναι η ψωρίαση κατά πλάκας, η οποία προσβάλει περίπου το 90% των ατόμων με ψωρίαση. Άλλοι τύποι ψωρίασης είναι η σταγονοειδής, η φλυκταινώδη, η ανάστροφη και η ερυθροδερμική.
Η έγκαιρη θεραπεία της ψωρίασης φαίνεται να είναι σημαντική για την αντιμετώπιση της ανάπτυξης συννοσηρότητας, όπως καρδιαγγειακές παθήσεις και ψυχοκοινωνικά ζητήματα.
English