Πρόκειται για χρόνιες νόσους που εντοπίζονται στον γαστρεντερικό σωλήνα με δυο συγκεκριμένες οντότητες, την Ελκώδη Κολίτιδα (ΕΚ) και την Νόσο Crohn (NC) οι οποίες έχουν ορισμένα κοινά σημεία αλλά και ουσιώδεις διαφορές, τόσο στην κλινική, ενδοσκοπική και ιστολογική εικόνα, όσο και στην θεραπευτική τους αντιμετώπιση. Κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι εμφανίζουν εξάρσεις και υφέσεις ή συνεχή δραστηριότητα.
Πρόσφατα επιδημιολογικά δεδομένα δείχνουν ότι υπάρχει αυξανόμενη εμφάνιση παγκοσμίως για τις ΙΦΝΕ, ιδιαίτερα στις βιομηχανοποιημένες-αστικοποιημένες χώρες, καθώς ο δυτικός τρόπος ζωής σχετίζεται με την αυξημένη επίπτωση.
Οι ΙΦΝΕ αποτελούν νοσήματα αγνώστου αιτιολογίας , παρόλα αυτά θεωρούνται ότι ανήκουν στα αυτοάνοσα νοσήματα με την γενετική προδιάθεση να παίζει ρόλο, ενώ επίσης έχουν ενοχοποιηθεί και περιβαλλοντικοί παράγοντες.
Οι ΙΦΝΕ προσβάλλουν εξίσου και τα δυο φύλα σε οποιαδήποτε ηλικία, με επικρατέστερη σε συχνότητα εμφάνισης την ηλικιακή ομάδα 20-30 ετών, αλλά και μία δεύτερη ηλικιακή ομάδα των 50-70 ετών.
Οι ΙΦΝΕ βρίσκονται στο επίκεντρο του επιστημονικού ενδιαφέροντος και με την πρόοδο της ιατρικής, της τεχνολογίας και των βιολογικών επιστημών, έχουν γίνει σημαντικά βήματα τόσο στην κατανόηση των παθογενετικών μηχανισμών που εμπλέκονται, όσο και στο διαγνωστικό και θεραπευτικό πεδίο.
Πράγματι, τα τελευταία χρόνια οι γιατροί έχουν στην θεραπευτική τους φαρέτρα αποτελεσματικά φάρμακα που θέτουν σε ύφεση αυτά τα νοσήματα, προσφέροντας στους ασθενείς καλύτερη ποιότητα ζωής.
Οποιαδήποτε αιτία παραβλάψει την λειτουργία του ήπατος οδηγεί σε βλάβη του ηπατικού παρεγχύματος δηλαδή σε ηπατικές παθήσεις.
Ο όρος «ηπατική πάθηση» καλύπτει ένα ευρύ πεδίο βλαπτικών αιτίων που επιδρούν στην φυσιολογική λειτουργία του ήπατος όπως είναι οι Ιογενείς Ηπατίτιδες, η Αυτοάνοση Ηπατίτιδα, τα Χολοστατικά σύνδρομα (Πρωτοπαθής Χολική Κίρρωση, Πρωτοπαθής Σκληρυντική Χολαγγειίτιδα) ο Ηπατοκυτταρικός καρκίνος και το Χολαγγειοκαρκίνωμα.
Επίσης περιλαμβάνονται κληρονομούμενες παθήσεις όπως η νόσος του Wilson, η Αιμοχρωμάτωση κλπ.
Τέλος η κατάχρηση αλκοόλ μπορεί να οδηγήσει σε κίρρωση ήπατος.
Το Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου ή «ευερέθιστο έντερο» ή «σπαστική κολίτιδα» αφορούν στις λειτουργικές διαταραχές του εντέρου, διαταραχές οι οποίες δεν είναι απειλητικές για την ζωή των ασθενών, όμως τα συμπτώματα είναι έντονα και δυσάρεστα προκαλώντας «συναγερμό», αφού διαταράσσουν την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής των πασχόντων. Τα συμπτώματα ποικίλλουν μεταξύ των ασθενών, ακόμη και στον ίδιο τον ασθενή από καιρό σε καιρό. Επίσης αφορούν σε ένα μεγάλο μέρος του γενικού πληθυσμού και σχετίζονται εν πολλοίς με ψυχοπιεστικές καταστάσεις που βιώνουν οι πάσχοντες.
Τα συμπτώματα είναι ο κοιλιακός πόνος που μπορεί να διαφέρει ως προς τον εντοπισμό και την ένταση να υποτροπιάζει ή να υποχωρεί, η κοιλιακή διάταση (φούσκωμα) που μπορεί να επιδεινωθεί στην διάρκεια της ημέρας αλλά βελτιώνεται κατά και μετά τον ύπνο, οι διαταραχές των κενώσεων σε ρυθμό, είτε ως διάρροια, που μπορεί να είναι μόνιμη, ή με την μορφή εναλλαγής διάρροιας με δυσκοιλιότητα. Ο γιατρός, αν κρίνει, μπορεί να ζητήσει από τον ασθενή να γίνουν κάποιες εξετάσεις, για να επιβεβαιώσει την διάγνωση του ευερέθιστου εντέρου.
Θεραπευτική αντιμετώπιση
Παρότι έχουν γίνει και γίνονται συστηματικές επιστημονικές προσπάθειες, δεν έχει έως τώρα βρεθεί συγκεκριμένη θεραπεία για το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, που να ταιριάζει σε όλους τους ασθενείς. Ως θεραπευτικές λύσεις, εκτός των φαρμακευτικών αγωγών, ο γιατρός μπορεί να προτείνει τη χρήση προβιοτικών καθώς και την αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες και τον τρόπο ζωής των πασχόντων από ευερέθιστο έντερο.
English