Αλλεργία είναι το αποτέλεσμα της υπερβολικής αντίδρασης του ανοσοποιητικού συστήματος σε διάφορες ουσίες (π.χ. γύρεις δένδρων, τροφές) που φυσιολογικά δε θεωρούνται επιβλαβείς για τον οργανισμό. Μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία.
Το ανοσολογικό σύστημα έχει καθοριστικό ρόλο στην άμυνα του οργανισμού. Παρέχει τη δυνατότητα στον οργανισμό να αναγνωρίζει διάφορους παράγοντες που δυνατόν να τον βλάψουν, όπως μικρόβια και ιούς και να αναπτύσσει αμυντικούς αντιδραστικούς μηχανισμούς (π.χ. αντισώματα, κυτταρικοί μηχανισμοί), που θα του παρέχουν προστασία έναντι αυτών. Άτομα με αλλεργία εμφανίζουν διαταραχή στους μηχανισμούς ανοχής, με αποτέλεσμα να εκλαμβάνουν ως επιβλαβείς κάποιες ουσίες οι οποίες υπό φυσιολογικές συνθήκες θεωρούνται αβλαβείς και να υπεραντιδρούν σε αυτές.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια παγκόσμια ανησυχητική αύξηση της συχνότητας των αλλεργικών παθήσεων. Υπολογίζεται ότι περίπου 1 στα 4 παιδιά υποφέρει από κάποια αλλεργία. Οι περισσότερες από τις αλλεργικές παθήσεις είναι χρόνιες και ορισμένες δυνατό να θέσουν σε κίνδυνο την ζωή του παιδιού αν δεν διαγνωσθούν έγκαιρα και αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά. Στις κύριες αλλεργικές παθήσεις περιλαμβάνονται η αλλεργική ρινίτιδα και επιπεφυκίτιδα, το αλλεργικό άσθμα, η ατοπική δερματίτιδα (έκζεμα), η ατροφική αλλεργία, η φαρμακευτική αλλεργία, η αλλεργία στα υμενόπτερα, η κνίδωση-αγγειοοίδημα και η αναφυλαξία.
Στα παιδιά ως διάρροια ορίζεται η αύξηση της συχνότητας των κενώσεων και του όγκου αυτών, αλλά και η αυξημένη περιεκτικότητά τους σε νερό σε σύγκριση πάντα με την προηγούμενη σύσταση τους, η οποία διαφέρει από παιδί σε παιδί. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλη ετερογένεια σε ότι αφορά τις «φυσιολογικές» κενώσεις μεταξύ των παιδιών.
Για ένα θηλάζον βρέφος θεωρείται φυσιολογικό να έχει κένωση μετά από κάθε θηλασμό, ενώ τα μεγαλύτερα παιδιά μπορεί να έχουν μία ή και περισσότερες κενώσεις την ημέρα, δίχως αυτό να είναι παθολογικό. Η σοβαρότερη επιπλοκή που μπορεί να επιφέρει η διάρροια είναι η αφυδάτωση. Τα βρέφη και τα μικρά σε ηλικία παιδιά αφυδατώνονται γρηγορότερα, κάποιες φορές ακόμα και σε διάστημα μικρότερο της μίας ημέρας. Η σοβαρού βαθμού αφυδάτωση μπορεί να προκαλέσει σπασμούς, εγκεφαλική βλάβη και να οδηγήσει σε βαριές επιπλοκές. Η διάρροια διαχωρίζεται σε οξεία (διάρκεια <2 εβδομάδες) και χρόνια (διάρκεια >2 εβδομάδες), με την οξεία να αποτελεί την συχνότερη μορφή.
Τα παιδιά είναι εκτεθειμένα διαρκώς σε μικρόβια, ιούς και κοινά κρυολογήματα μιας και το σχολικό περιβάλλον, οι παιδότοποι και οι απότομες εναλλαγές της θερμοκρασίας ευνοούν την μετάδοση εποχικών ασθενειών. Συχνά πυκνά τα παιδιά ταλαιπωρούνται με αλλεπάλληλες ιώσεις, χωρίς ο οργανισμός τους να προλαβαίνει να αναρρώσει καλά, με αποτέλεσμα να παρουσιάζονται επιπλοκές που μπορεί να θέσουν την υγεία του παιδιού σε κίνδυνο.
Είναι γνωστό ότι μόνο οι τροφές δεν φτάνουν για να προσλαμβάνει ο οργανισμός όλα τα απαραίτητα συστατικά σε βιταμίνες και άλλα στοιχεία που θα τον βοηθήσουν να παραμένει δυνατός και υγιείς. Όπως και για τους ενηλίκους έτσι και για τα παιδιά υπάρχουν ειδικά φυσικά συμπληρώματα διατροφής και υπερτρoφές, με συμπυκνωμένα φυσικά συστατικά πιστοποιημένης βιολογικής προέλευσης, τα οποία αφομοιώνονται 100% από τον οργανισμό εφοδιάζοντάς τον με όλες τις απαραίτητες βιταμίνες, αμινοξέα, αντιοξειδωτικά, πρωτεΐνες και ιχνοστοιχεία.
Οι μυκητιασικές λοιμώξεις του δέρματος και των εξαρτημάτων του περιλαμβάνουν τη μυκητίαση του δέρματος, των τριχών και των ονύχων οι οποίες προκαλούνται από μικροοργανισμούς που ονομάζονται μύκητες. Ανάλογα με τον μύκητα που έχει προκαλέσει τη λοίμωξη οι μυκητιάσεις του δέρματος διαχωρίζονται σε δερματοφυτίες, καντιντιάσεις, πιτυροσπορώσεις και ασυνήθεις μυκητιάσεις προκαλούμενες από σπάνια είδη μυκήτων. Οι δερματοφυτίες προκαλούνται από μικροοργανισμούς που ονομάζονται δερματόφυτα και εισβάλλουν επιλεκτικά στους κερατινιποιημένους ιστούς των ανθρώπων και των ζώων.
Οι μυκητιάσεις είναι μια χαρακτηριστική λοίμωξη από την πρώιμη κιόλας βρεφική ηλικία και κυρίως αποδίδονται στους βλαστομύκητες της ομάδας Candida (συνήθως στον Candida albicans). Η μετάδοση γίνεται είτε από άτομο σε άτομο είτε μέσω επαφής με μολυσμένα αντικείμενα. Επίσης μπορεί να πρόκειται για αυτομόλυνση εφόσον αναζωπυρωθεί μια εστία ζυμομυκήτων που δεν έχει αντιμετωπιστεί θεραπευτικά.
Τo τραύμα είναι βλάβη της συνέχειας των ιστών του δέρματος και συνήθως προκαλείται από κάποιο εξωτερικό παράγοντα που δρα «βίαια» πάνω στην επιφάνεια του δέρματος, όπως συμβαίνει όταν πχ ένα αιχμηρό αντικείμενο εισέλθει στο δέρμα ή συμβεί τριβή με κάποια σκληρή επιφάνεια εξαιτίας πχ πτώσης. Τα επιφανειακά τραύματα τις περισσότερες φορές επουλώνονται γρήγορα χωρίς να αφήνουν σημάδια. Υπάρχουν όμως και τραύματα μεγαλύτερου βάθους τα οποία μπορεί να συνοδεύονται από αιμορραγία, να είναι επίπονα και να επουλώνονται δυσκολότερα. Η εξωτερική όψη ενός τραύματος μπορεί να είναι διαφορετική σε κάθε φάση. Μπορεί να υπάρχουν πληγές που χαρακτηρίζονται από ξηρή και σκληρή «κρούστα» (νεκρωτικό ιστό), όπως μπορεί επίσης να υπάρχουν πληγές υγρής όψης, δηλαδή με κύριο χαρακτηριστικό την παραγωγή και έκκριση υγρών (ορός, πύον).
Οι μικροτραυματισμοί, όπως οι εκδορές, τα κοψίματα και τα εγκαύματα (οικιακά, χημικά και ηλιακά) αποτελούν πληγές για το δέρμα. Οι πληγές αυτές είναι άλλοτε μικρότερες άλλοτε μεγαλύτερες και συνήθως αντιμετωπίζονται στο σπίτι, στο χώρο εργασίας, στο σχολείο ή ακόμα και στις διακοπές. Οι μικροτραυματισμοί, όπως από πέσιμο, γδαρσίματα και μικρές πληγές, είναι συνδεδεμένοι με την καθημερινότητά μας μέσα και έξω από το σπίτι και αποτελούν μερικά από τα κοινά ελαφρά τραύματα.
Τα πιο ευάλωτα σημεία του σώματος σε τέτοιου είδους μικροτραυματισμούς είναι τα χέρια και κυρίως η περιοχή των δαχτύλων. Ωστόσο, εάν η πληγή είναι σε μια περιοχή που υποβάλλεται σε κίνηση συνεχώς, όπως για παράδειγμα στα γόνατα ή στον αγκώνα, μπορεί να χρειαστεί περισσότερος χρόνος για την επούλωση.
Το έγκαυμα είναι βλάβη των ιστών που μπορεί να προκληθεί από τη θερμότητα, το ψύχος, την ακτινοβολία, τον ηλεκτρισμό, χημικές ουσίες ή την τριβή. Για παράδειγμα, εγκαύματα μπορεί να προκληθούν από βραστό νερό, ζεστό λάδι, το σίδερο ρούχων ή το σίδερο μαλλιών, το μάτι της κουζίνας, το μπάρμπεκιου, τα απορρυπαντικά, το laser, την αποτρίχωση με κερί, την ακτινοθεραπεία κλπ.
Η βαρύτητα του επιφανειακού εγκαύματος ποικίλει ανάλογα με την έκταση που έχει πάνω στο σώμα και το βάθος της βλάβης στις στοιβάδες του δέρματος. Το επιφανειακό έγκαυμα εκδηλώνεται με ερύθημα (κοκκινίλα), τσούξιμο και περιορισμένο οίδημα. Συνήθως επουλώνεται γρήγορα και χωρίς σημάδια μέσα σε λίγες ημέρες εάν αντιμετωπιστεί σωστά. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις που το έγκαυμα παρουσιάζεται σε μεγάλη έκταση εμφανίζοντας έντονο πόνο, ερύθημα και δημιουργία φυσαλίδων.
Το ηλιακό έγκαυμα προκαλεί πόνο, ερύθημα και ερεθισμό και αντιμετωπίζεται με χρήση ψυχρών κομπρεσών, ενυδατικών λοσιόν, ειδικής υδροενεργού κολλοειδούς γέλης ή και με χρήση ήπιων αναλγητικών, ενώ παράλληλα απαιτείται αποφυγή αφυδάτωσης του οργανισμού με λήψη επαρκούς ποσότητας υγρών και αποφυγή αλκοόλ.
Για ιδιαιτέρως εκτεταμένα εγκαύματα ή εγκαύματα που έχουν προκαλέσει φουσκάλες αλλά και για εγκαύματα σε παιδιά ή μωρά επιβάλλεται άμεσα η αξιολόγηση του από ιατρό.
English